Hundertwasseren

Kennen jullie het werkwoord al, 'hundertwasseren'? Hier in mijn huidige woongemeenschap is het al bijna een begrip, met tegen de twintig buren die er inmiddels bij mij een workshop in hebben gevolgd.

Bij wijze van afscheidscadeautje gaf ik afgelopen zaterdag nog eenmaal een workshop in mijn woongemeenschap. Sommige mensen had ik dat al anderhalf jaar terug beloofd, en belofte maakt nou eenmaal schuld. Ook Welmoed had ik tijdens de November Geefmaand van 2013 al uitgenodigd om een workshop bij me te komen volgen, en die kwam nou helemaal uit Amersfoort om mee te doen.

We gingen aan de slag rond twee kenmerkende beeldelementen uit het werk van de Oostenrijkse schilder en architect Friedensreich Hundertwasser: zijn 'lollibomen' en zijn torenhuisjes, vaak met een uivormig, oosters aandoend dak. Papier in een lichte tint grijs, zwarte watervaste markers, ecoline, goud- en zilververf en holografisch papier: daar moest het mee gebeuren.

Urenlang werd er in opperste concentratie gewerkt. Om een uur 's middags gaf ik het startsein. Om half zeven 's avonds werkte ik met moeite de laatste mensen naar buiten. Ik keek toe en hielp hier en daar een handje. En genoot. Van het enthousiasme dat mijn deelnemers aan de dag legden. Van de onderling zeer verschillende maar stuk voor stuk prachtige resultaten. Van de blijdschap en trots die van veel gezichten af te lezen was. 'Color therapy for the old,' luidde een sarcastisch commentaar op mijn facebookprofiel. Maar wat dan nog?

 

  

 

Welmoed had haar hundertwasser nog niet af kunnen krijgen. Ik maakte een plaatsje voor haar vrij aan de tafel in mijn woonkamer zodat ze verder kon schilderen. De Indiër liet ik een warme hap bezorgen.

En het werd later. En later. En flink later.

Maar toen... was hij toch echt af. Om half twee 's nachts. En het resultaat mocht er zijn! Met haar nieuwe 'schat' ging het weer richting Amersfoort.

Of ik in Nijmegen weer workshops ga geven, werd me meteen via facebook gevraagd. Ik heb zelfs al twee spontane aanmeldingen...