Verzorgingsproducten: leve de gulden middenweg

Weg met de Andrélon, de Colgate en de Libresse! Hallo brouwseltjes van baking soda en kokosolie, azijn in het haar en katoenen lappen in de onderbroek! Ik vind het soms leuk om ecofundamentalistje te spelen en te experimenteren met uitersten.

Soms bevalt het prima, maar vaak ga ik naar verloop van tijd weer verlangen naar wat meer comfort en gebruikersgemak. Maar is dat zo erg, vroeg ik me af, toch weer een stapje terugzetten? Een balans vinden die voor zowel jezelf, je portemonnee en het milieu op de lange termijn werkbaar is? In dit blogje een verslag van mijn doorschieten van 'na-mij-de-zondvloed'-producten naar 'groener-dan-groen' en 'cheap-ass'-oplossingen, om tenslotte de gulden middenweg te kiezen. Let wel: wat voor mij de gulden middenweg bleek, hoeft dit voor een ander niet te zijn.

Tandpasta

Het ene uiterste
Reguliere tandpasta's schijnen echt bagger te zijn, boordevol stofjes die gevaarlijk zijn voor het lichaam en voor het milieu. Ik heb op veel tanden en kiezen nauwelijks tot geen tandglazuur meer, en was er dus aan gewend om vaak een zere bek te hebben. Jarenlang gebruikte ik Sensodyne en Proglasur, of andere tandpasta's voor gevoelige tanden, om de overlast een beetje te verminderen.

Het andere uiterste
En toen gingen we op de ecofundamentalistische toer. Ik heb een poosje zelfgemaakte tandpasta gebruikt op basis van baking soda. Soms gebruikte ik pure baking soda, soms maakte ik een pasta van baking soda, keltisch zeezout, kokosolie en een paar drupjes pepermuntolie. Dat voelde best fris en fruitig (en het smaakte gewoonweg goor). Toch bleef ik twijfelen: is het agressieve baking soda wel geschikt voor mijn glazuurloze gebit met inlays? Ik las ook nog over de wonderbaarlijke effecten van oil pulling. Dat hield ik precies drie dagen vol. 

Mijn gulden middenweg
Ik heb al een poos geen last gehad van extreem gevoelige tanden. Inmiddels weet ik hoe ik en mijn gebit moeten samenleven: geen appels en ander zuur fruit eten, sap met een rietje drinken, en geen wijn (of wijn met een rietje, bedenk ik me nu). Ik ben dol op de Tea Tree tandpasta van Dr. Organics, te koop bij De Tuinen. Mijn tanden voelen heel fris en glad na het poetsen. Sinds kort heb ik ook een tube tandpasta van Lavera, omdat ik bij een online biodrogist aan het minimumbestelbedrag moest komen. Ook deze bevalt prima. De pasta’s zijn wat duurder dan Colgate, Aquafresh en gelijksoortige meuk, maar ik heb er nu gewoonte van gemaakt maar een erwtje op mijn borstel te nemen. Zo doe ik eindeloos met een tube. Als de tube leeg lijkt, knip ik hem doormidden en kan ik nog minstens een week vooruit. Ik heb ook nog voor de leuk eens een tandpoedertje gekocht. En ik kreeg toothy tabs van Lush, die ik voor logeerpartijtjes bewaar. Het nadeel van die Lush-tabletten is dat je er onwijze dorst van krijgt, dus ze zijn niet handig om vlak voor het slapengaan te gebruiken. Ik ben trouwens altijd een plastic wegwerptandenborstel blijven gebruiken. Blogster Firma Fluitekruid postte zo'n bar slechte recensie van een houten borstel dat ik daar nooit aan wilde beginnen (o, ze heeft de recensie verwijderd dus ik kan niet linken).

Shampoo en conditioner

Het ene uiterste
Ik kocht mijn shampoo en conditioner altijd gewoon in de supermarkt of bij de drogist. Meestal koos ik voor zo'n paarse fles Andrélon.

Het andere uiterste
Ik heb het heus geprobeerd. No poo, met baking soda en azijn. Werkelijk af-schu-we-lijk! Ook aleppozeep was bij mij geen succes, ik kreeg er een soort stugge, vette helm van. Een blokje van Lush werkte ook niet. Ecover afwasmiddel werkte prima als shampoo, maar ik vermoed dat dat je haar wat meer ontvet dan shampoo.  

Mijn gulden middenweg
Op een dag kwam het tot me: wat deed ik nou helemaal moeilijk? Ik realiseerde me dat ik eigenlijk helemaal geen moeite heb met haar wassen en met shampoo. Sterker nog, ik vind mijn hoofd inzepen met schuimende shampoo héérlijk, en zou voor geen goud no poo door het leven willen gaan. Als ik gewoon voor een ecovariant kies is er toch niks mis met shampoo? Ik kies nu voor een grote, relatief voordelige fles ecoshampoo (950 ml voor 12 euro) waar ik maanden mee doe. Omdat ecologische conditioner zo duur is (en de goedkope varianten zo onprettig) heb ik het nog wel een poosje geprobeerd zonder te doen. Maar de conditioner weglaten bezorgde me droog en knoperig touwhaar. Naspoelen met (appel)azijn hielp ook geen sodemieter. Toen heb ik een poosje mijn haar ingesmeerd met olijf- of kokosolie, dat een uurtje laten intrekken en het vervolgens met shampoo gewassen. Dat voelde na afloop best babybilletjeszacht, maar als vaste gewoonte vind ik het teveel gedoe. Sinds kort gebruik ik dus gewoon weer conditioner, meestal van Lavera. Poepieduur, maar mijn haar voelt zo veel fijner aan. Ik hoop nog wel eens een goedkoper alternatief te vinden (tips zijn welkom!).

Doucheschuim

Het ene uiterste
Vroeger had ik wel eens douchegel in lekkere geurtjes, nu vind ik dat onvoordelig en onnodig.

Het andere uiterste
Zeep is vast geen must, maar voor het complete uiterste (alleen water) ben ik nooit gegaan.

Mijn gulden middenweg
Ik gebruik tegenwoordig altijd een blok zeep. Ik hoef dat nooit of bijna nooit zelf te kopen, want dit is bij uitstek iets om voor mijn verjaardag of met sinterklaas te vragen. En vervolgens doe ik er een eeuwigheid mee, tot de volgende verjaardag of sinterklaas. Op de foto zie je een stuk muffe maar goed-voor-dehuid olijfzeep, een stuk zeep van de Body Shop en wat zeepjes van Lush ('Honey I washed the kids' is nu mijn favoriet).

Deodorant

Het ene uiterste
Ik heb nooit tegen deo's met een geurtje gekund, daar werd ik binnen de kortste keren kotsmisselijk van. Rexona in de zilver-met-paarse fles, die trok ik enigszins. En nog een paar van die foute deo's, vol aluminium en andere zooi. 

Het andere uiterste
Geen deo, dat is het ultieme 'andere uiterste', maar omdat ik het fijn vind enigszins een vriendenkring te behouden vervalt die optie. Dus dan gaan we voor zelfgemaakte deo van kokosolie en baking soda, en eventueel wat maizena en etherische olie. Dat is alles. En ik vind het perfect!

Mijn gulden middenweg
Ik blijf zonder moeite voor de hardcorevariant gaan, al is 'ie in de winter letterlijk wat hard. Ecologische deo's heb ik geprobeerd, maar ook die hadden misselijkmakende geurtjes. Of ze lieten vlekken achter in mijn kleren. In de zelfmaakdeo op de foto zit wat vanille. Ik hou van vanille! (Zegt de vrouw die niet van deo's met geurtjes houdt). Het is nu net of ik een lik cakebeslag onder de oksels wrijf.

Crème

Het ene uiterste
Ik gebruik graag creme voor mijn droge handen en voeten. Een vast merk had ik niet, toen ik nog drogist-shopper was. Ik kocht gewoon wat leuks, wel het liefst dierproefvrij.  

Het andere uiterste
Vorig jaar stapte ik over op de kokosolie. Kokosolie is in de zomer vloeibaar. In de winter is het bikkelhard: zodra je iets op je hand hebt smelt het, maar je moet het wel eerst met een nagel uit het potje bikken. Eenmalig kocht ik een flesje zoete amandelolie omdat blogster Valhalla daar zo lyrisch over schreef. Dat werd een smeerboel, omdat ik steeds morste.  

Mijn gulden middenweg
Een potje kokosolie maakt nog altijd deel uit van mijn standaarduitrusting. Voor de handen en de rest van het lichaam is het prima te doen. Maar het spul maakt mijn voeten niet echt zacht en poezelig. En ik laat van die vette voetstappen achter als ik 's nachts naar de wc loop. Van de sint kreeg ik (op eigen aanvraag) een verzameling luxe crèmepjes van de Body Shop. Na maandenlang alleen kokosolie voelt dat als een ontzettende verwennerij. Het is alleen een beetje zonde van die kleine potjes en tubetjes om er kwistig mee te gaan smeren. Ik heb me daarom laatst toch laten verleiden tot de aankoop van een pot uiercrème die vast en zeker niet ontzettend verantwoord is, maar waar mijn handen en voeten goed van opknappen.

Maandverband

Het ene uiterste
Jarenlang gebruikte ik Libresse of Always. In het begin van mijn studententijd heb ik wat aangeklungeld met flanellen lappen, maar daar was ik snel van genezen. Tampons heb ik nooit gedurfd.

Het andere uiterste
Toen ik nog als Verdubbeldame door het leven ging daagde blogster Sjouke me uit om wasbaar mandverband te proberen. Het verband beviel prima en het verslag van het experiment werd mijn meestgelezen blogartikel. Ik ben eigenlijk nooit naar het 'andere uiterste' doorgeschoten, want ik heb het wasbare maandverband altijd gecombineerd met Libresse&co, voor als ik de deur uitging. Er bestaan meeneemzakjes om onderweg wasbaar verband te wisselen, maar daar heb ik me nooit aan willen wagen. 

Mijn gulden middenweg
Ik heb afgelopen maand voor het eerst ecologisch wegwerpverband gekocht. Dit draag ik buitenshuis, als ik een aantal uur van huis ben of als ik ga fietsen (stoffen verband gaat namelijk zo tussen mijn billen zitten, en het is zo ongepast omdat er publiekelijk uit proberen te trekken). Binnenshuis gebruik ik wasbaar verband. Ik ben een echte huismus, dus je kunt uitrekenen wat ik het meeste gebruik. 

En verder?

Nou, verder gebruik ik eigenlijk vrij weinig verzorgingsproducten. Omdat ik er nog niet als een oma wil bijlopen verf ik mijn haar met Naturtint haarverf. Make-up gebruik ik niet, alleen bij het clownen. Dan gebruik ik de schmink waarmee ik ook op kinderfeestjes schmink. Scrubs, reinigingslotions en dergelijke zijn niet echt aan mij besteed.

Wie heeft er voor mij nog leuke tips? Of andere visies?