Hoe zat het ook weer?

Net postte ik in de facebookgroep Minimalisme voor gevorderden foto's van mijn huisje. Dat herinnerde me aan de aanvankelijke opzet van dit blog: een inkijkje bieden in mijn leven in een ecologische woongemeenschap.

Voor wie hier voor het eerst langs komt gefietst: sinds eind april woon ik in een ecowoongemeenschap met buitenmuren van houtskelet, opgevuld met stro en afgewerkt met leem. We zitten niet op het riool, maar afvalwater wordt gezuiverd met een rietfilter (helofytenfilter) in de tuin, en dan hergebruikt om de wc door te spoelen. De gezamenlijke wasmachines draaien op regenwater. 218 Zonnepanelen delen we met 50 bewoners. Warm water wordt bereid uit afgezogen omgevingslucht. Het zijn sociale huurwoningen, maar bewoners namen zelf het initiatief en hebben ook meegeholpen met de bouw.

Mijn woning is ongeveer 38 m2. In de loop der jaren heb ik al veel spullen weggedaan, zodat ik van de meeste dingen precies de minimaal werkbare hoeveelheid bezit... en soms net iets te weinig (zo heb ik nu maar één lange broek - erg onpraktisch). Mijn berging is zo goed als leeg. Zoals je ziet heb ik wel veel kleur in mijn woning (toen ik er aan het schilderen was grapte ik dat ik een antroposofische kindercrèche zou openen), dat minimalistische wit en grijs is niets voor mij.

Kijk maar even binnen in mijn persoonlijke paradijsje! De foto's zijn al van een paar maanden terug. Mochten we binnenkort op een najaarszonnetje getrakteerd worden, dan zal ik, gewapend met fototoestel, eens een nieuwe tocht maken door mijn huis.

Blije dagen 42 t/m 47: Rosie in bed, schateren op de bank, geefpret, een gast aan mijn kast, zingen met bejaarden en Balkandisco

Ik heb het zo druk met dagelijks geven tijdens de Geefmaand November dat ik haast zou vergeten ook nog 'es een keertje elke dag blij te zijn. Althans, om die dagelijkse blijdschap vast te leggen. Eens kijken of ik het nog omhoog kan halen:

Na deze blogpost besloot ik om me de rest van de maand volledig te richten op de Geefmaand (waar ik overigens ook heel blij van word). Schrijven daarover doe ik in de facebookgroep Geefmaand November, de Geefmaand-nieuwsbrief en op Verdubbeldame.nl.

Dag 42

Naar bed met Rosie. In mijn maandagse logeerhuis, na een heftige dag waarop twee collega's ziek waren en we met z'n tweeën het activiteitencentrum moesten bestieren, en we de ambulance moesten bellen voor een mevrouw die het bewustzijn verloor. 's Avonds bijkomen dus.

Dag 43

Het mooiste moment van vandaag was toen ik weer in Lent terugkwam van mijn werktweedaagse in Rotterdam, en ik op de bank naast mijn vriend neerplofte om anekdotes te vertellen, zodat we samen hard zaten te lachen. En dat staat nou net niet op de foto.

Dag 44

Vandaag had ik dikke geefpret. Ik postte een stapel kaarten aan vluchtelingen en zieke kinderen, en ging de stad in om kaartjes te kopen om de dag erna te versturen aan andere deelnemers van de Geefmaand.

Dag 45

Eerst moest ik schrikken en toen lachen. Met mijn in de haast over de klerenkast gegooide kleren leek het wel of ik een ongenode gast in de slaapkamer had bungelen.

Dag 46

Ik was stikzenuwachtig van tevoren, maar vandaag heb ik in een beschermde woonvorm liedjes gezongen voor en met ouderen met dementie. Ik had geen idee hoe het zou gaan, maar al bij de eerste regel van "Op de grote stille heide" vielen ze in. Een "Tien met een griffel!" gaf een dametje me na elk liedje. 

Maar ik heb ook de hele week al dolle pret om de Geefmaand, en om te lezen over al die gekke, lieve acties die de andere deelnemers uithalen.

Dag 47

Hierbinnen is een verjaardagsfeestje van buren aan de gang, nu tegen enen nog steeds (en er zitten ook mensen aan het kampvuur). Om half negen was ik even wezen kijken, maar toen waren er allemaal mensen die ik niet kenden en die stonden te kletsen. Dat vind ik veel te spannend, dus toen glipte ik bij de eerste de beste gelegenheid weer de deur uit. Om half twaalf ging ik nog een keer kijken. Toen viel ik binnen tijdens het Balkan-uurtje met dj, en dat was lekker dansen!

-------------------------------------------------------------------------------------------------
"Kan jij blij zijn voor 100 dagen in een rij?" Die uitdaging wilde ik wel aangaan! #100happydays  
-------------------------------------------------------------------------------------------------  

Blije dag 38 t/m 41: Wandeltraining, de Geefmaand, concert en bloggen in een opgeruimd huis

Dag 38

Ik hang het niet altijd aan de grote klok, maar ik kan al een jaar of vijf niet meer goed lopen. Alleen kleine (vaak pijnlijke) stukjes, en dat terwijl ik erg van wandelen hield. Sesamoiditis, hielspoor, ik weet er alles van. Ettelijke steunzolen en verwijzingen voor orthopedische schoenen met verstijfde zolen later plunderde ik mijn bescheiden spaarrekening om mijn geluk te beproeven met Kyboots, knetterdure Zwitserse schoenen waarbij je het gevoel zou hebben op luchtkussentjes te lopen. De juichende berichten van mensen met versleten heupen, kapotte knieën, scheve ruggen en moeilijke voeten die nu weer kunnen lopen spatten van de site af. Zo positief dat het bijna niet te geloven is.

Ik heb proefgelopen bij een Arnhemse gepensioneerde die vanaf zijn zolderkamer in Kyboots dealt. Ik zei weifelend 'ja', want wat meters heen en weer over die zolder hadden me nog niet helemaal overtuigd. Afgelopen week kreeg ik ze toegezonden. Het is erg wennen, en ik heb ontzettende spierpijn in mijn voeten en onderbenen omdat ik in de instabiele schoenen (alsof je je met blote voeten door een zompig rijstveld ploegt, dat diende althans als inspiratie) allerlei spieren gebruik die al decennia een slapend bestaan leiden. En ze lijken me ook wat te klein, mijn tenen komen in de verdrukking en de eerste blaar is een feit.

Eind november ga ik met een bus naar Parijs om mee te lopen in de Klimaatmars. Ik maakte me zorgen over de hele dag door Parijs slenteren, maar ik schrok helemaal toen ik de bevestigingsmail kreeg en las dat we de dag voor de demonstratie de laatste 7 kilometer naar Parijs gaan lopen. 7 kilometer lopen, dat kan ik al 5 jaar niet meer!

En toen bedacht ik: het is nog een maand. Ik ga trainen. Op mijn nieuwe Kyboots. Woensdag wandelde ik veel verder dan ik sinds jaren gewend ben. Donderdag installeerde ik een afstandstracker en ging ook aan de wandel. En trots dat ik was: op dag 2 van mijn trainingsmaand liep ik namelijk al 7 kilometer! Ok, ik verrekte van de spierpijn, liep te hijgen als een rund en had ontzettend zere tenen en brandende voeten, maar toch, het was me gelukt.

En o, wat heb ik toch een prachtige achtertuin! Kijk onderaan dit blogbericht voor de bonusfoto's.

Dag 39

Ik had dikke pret met het maken van de nieuwsbrief voor de Geefmaand November, en vond het extra leuk dat mensen meteen lieten weten dat ze er zo blij van werden.

Dag 40

Na veel te veel uur in veel te drukke treinen was ik net op tijd thuis om het tweede deel van het concert van Saffron Sun mee te maken, de band waar een buurman in speelt. Wat waren ze goed, en wat een luxe om concerten aan huis te hebben!

Dag 41

Om vier uur had ik mijn haar gewassen, mijn tas gepakt voor een nieuwe Rotterdam-werktweedaagse er de boel aan kant gemaakt voor de huizenruiler. Ik zette een beker koffie en haalde bij de voko-aan-huis (voedselcooperatie met biologische producten tegen bijna-inkoopsprijzen) een chocoladereep. Lekker even de tijd om mijn blogachterstand in te halen, en dit bericht te typen!

(He hallo buurkat!)

En dan nu de bonusfoto's van mijn achtertuin-bij-schemering:

Zo, en nu moet ik het weer twee dagen zonder laptop stellen, dus jullie het twee dagen zonder mij.

-------------------------------------------------------------------------------------------------
"Kan jij blij zijn voor 100 dagen in een rij?" Die uitdaging wilde ik wel aangaan! #100happydays  
-------------------------------------------------------------------------------------------------