Stro, leem en hippies: maart 2015

Voor iemand die een blog bijhoudt over haar aanstaande verhuizing naar een ecologische woongemeenschap schrijf ik wel bar weinig over mijn aanstaande verhuizing naar die ecologische woongemeenschap. Of eigenlijk bar weinig in het algemeen. Maar dat heeft alles te maken met die aanstaande verhuizing naar de ecologische woongemeenschap. En met een gebrek aan energie. Maar ook dat zou best eens te maken kunnen hebben met die aanstaande verhuizing.

Het archief van mijn leven

Een verhuizing is de uitgelezen gelegenheid om eens schoon schip te maken wat betreft spullen. Ik schreef hier al hoe ik terugreisde in de tijd bij het uitzoeken van mijn basisschoolspullen. Daarna volgden schoolspullen van de middelbare school, mijn tekenmappen, studie- en cursusmateriaal, allerhande knipsels, memorabilia van al die linkse en groene clubjes waar ik ooit lid van was, een grote doos met brieven, wat dagboeken, een stapel fotoalbums. Het is allemaal bekeken, herlezen, gefotografeerd, ingescand. En opnieuw doorleefd.

Doos met spullen uit mijn middelbare schooltijd

Ruim een maand leefde ik in het verleden. 's Nachts in mijn dromen was ik weer een jongere versie van mezelf. Maar met resultaat: het archief van mijn leven is teruggedrongen tot een hapklare brok.

Huizen bouwen

Al eerder schreef ik over het bijzondere woonproject waar ik ga wonen. Gisteren kwam een einde aan de ruim acht maanden waarin de toekomstige bewoners intensief meehielpen met de bouw. Het begon allemaal met houten frames opvullen met stro. Daarna volgde een periode van leemstucen. Toen kwam het schilderen van alle gemeenschappelijke ruimtes. Het houtwerk oliën. Zonnepanelen helpen plaatsen. Rietplantjes planten voor het waterzuiveringsfilter.

Ik ben niet zo'n doe-het-zelver en koos steeds voor een andere, minstens zo dankbare taak: eten koken voor de bouwers, in de pipowagen naast het terrein. Gisteren en eergisteren voorlopig voor het laatst. Vandaag heb ik een dagje niksen dan ook wel verdiend. Vind ik.

Hout oliën op de laatste klusdag

Mijn woning woonklaar

Vanaf 1 april mogen we in onze eigen woningen klussen. Op 15 april gaat het huurcontract in en krijgen we de sleutel, en op 1 mei vieren we de officiële opening, met bobo's en pers enzo (als ik die tenminste weet te lokken, want ik ben de persmadam).

De keuzemogelijkheden en de logistieke puzzels rond de verhuizing geven kortsluiting in mijn hoofd. Hoe zorg ik als klus-leek en niet-autobezitter en dat ik, wonend in Rotterdam, mijn woning in Nijmegen woonklaar krijg? Hoe krijg ik klusspullen en verf ter plekke? En over verf gesproken: voor welke soort ecologische muurverf kies ik? Met welke voorstrijk? En wat moet er op de plafonds? Welke kleur muurverf past er bij okerkleurige en gele leemstuc? Welke verf is geschikt voor de badkamer? En bij het fornuis? En wat moet ik met de vloeren?

Dan het verhuizen zelf. Hoe kom ik aan een verhuiswagen? Hoe groot moet die zijn? Wie kan chauffeuren? Wie vraag ik om te helpen sjouwen? En waar ga ik de eerste weken of maanden logeren, als ik in Nijmegen woon maar nog in Rotterdam werk?

Ze tollen rond in mijn hoofd, die vragen. Een aantal ervan hebben zich inmiddels opgelost. Op de rest kauw ik verder.

Mijn woning, die ik zelf mocht intekenen. Mijn vriend komt precies naast me te wonen, in zijn eigen eenpersoons woning. Samenwonen light, de nieuwe trend